Vlaams Culinair Manifest, hefboom voor toerisme én uitdaging voor de toekomst

“ Vlaams vakmanschap dat is genieten aan elke tafel en aan elke toog. ” Bouwen aan de Vlaamse culinaire cultuur

Het Vlaams Culinair Manifest is het resultaat van een intense bevraging onder een dertigtal personen die onder meer als chef, producent, journalist, onderzoeker of docent betrokken zijn bij de Vlaamse culinaire cultuur. Het resultaat werd om makkelijk te laten verteren kernachtig op één A4 samengevat. Gault&Millau vroeg aan initiatiefnemer Vlaams minister van Toerisme Ben Weyts hoe het smaakte.

Even ter opfrissing. Wat was precies het opzet van het Vlaams Culinair Manifest?

Ben Weyts: “Het uitgangspunt was om met het Vlaams Culinair Manifest een sterk onderscheidend kort en krachtig culinair verhaal te maken. Meer dus dan een brede, allesomvattende  uitgesponnen synthese. Opzet was om onze identiteit samen te vatten in een duidelijke, bevattelijke tekst waarmee we vooral in het buitenland nog meer interesse willen opwekken voor wat zo bijzonder is in onze regio. Wanneer mensen met vakantie naar het buitenland willen gaan, zijn er veel dingen belangrijk wanneer ze hun keuze maken. Het weer en de kwaliteit van het eten zijn het voornaamste.

Wat vragen mensen trouwens aan je wanneer je terug bent van vakantie? Hoe het weer was en of je lekker hebt kunnen eten. Precies daarom zien we onze toegankelijke en verscheiden culinaire cultuur als een hefboom voor toerisme.  Zo’n manifest is één van de middelen om die boodschap ook uit te dragen.”

Geen gemakkelijke oefening?

Ben Weyts: “Inderdaad, maar wel een zeer boeiende en heel nuttige. Daarbij was het vooral duidelijk dat we van onze zwakte onze sterkte konden maken. Vlaanderen heeft wel een aantal unieke producten zoals bijvoorbeeld hopscheuten en grijze garnalen maar geen wel omschreven terroirs - zoals bijvoorbeeld Frankrijk wel kan claimen - waarmee we in het buitenland het verschil kunnen maken.

Onze meerwaarde op culinair vlak ligt eerder in wat we met alle beschikbare producten kunnen doen. We zijn uitzonderlijk goed in het creëren van meerwaarde. Dat is makkelijk te illustreren met een paar treffende voorbeelden. We zijn niet het land van chocolade om de eenvoudige reden dat er geen cacaoplantages zijn in ons land.  Maar we zijn wel bij uitstek het land van chocolatiers die met cacao ongelofelijk fijn en lekker werk afleveren waarvoor we in het buitenland ook bekend zijn. Met dezelfde boutade durf ik stellen dat we geen land van bier zijn maar wel van brouwers. De meeste ingrediënten om al die fijne bieren hier te brouwen komen uit het buitenland maar ze worden wel door mensen van bij ons en hier gebrouwen. In beide gevallen is het dus ons vakmanschap en onze kennis en expertise die onderscheidend werken, het verschil maken, de waarde en identiteit van onze culinaire cultuur bepalen.” 

Dat ambachtelijk karakter vervat in vakmanschap is een belangrijk onderdeel van het verhaal. Waar krijgen onze keukenchefs specifiek een plaats in dit manifest?

Ben Weyts: “Ook hun invloed hebben we met een zelfde gedachte in het manifest krachtig samengevat. We zijn niet het land van eten maar we zijn wel het land van chefs waarbij we ook benadrukken dat nergens ter wereld de kloof tussen de beleving in onze tophuizen tot in ‘doorsnee’ eethuizen zo klein is.

Die rijkdom is ook te verklaren door het feit dat de Vlaming niet eet om te leven. Eten in Vlaanderen is leven. Daarbij benadrukken we ook dat eten in Vlaanderen veel meer is dan enkel het creëren van een meerwaarde aan de hand van kwaliteitsvolle ingrediënten. Een zeer belangrijk aspect is de beleving. Het gaat niet enkel over wat we op culinair vlak aanbieden maar ook hoe we dat doen. We hebben een bruisende tafelcultuur. Vlaams vakmanschap dat is genieten aan elke tafel en aan elke toog. Dat is ook de titel van het manifest. Maar ik denkt dat we ook de ambitie moeten hebben om op dat vlak ook nog een tandje bij te steken.”