Paul Photenhauer
Wanneer men mij iets exotisch te eten aanbiedt heb ik een gouden regel, ik eet het enkel als de rest van het gezelschap hetzelfde doet. Zo kreeg ik een hele tijd geleden in Japan shirako gunkan in een sushi bar. Ik behelp me vlot in het Japans eetjargon maar dit moest ik toch even dubbelchecken bij mijn Japanse tafelgenoot. Shirako betekent immers letterlijk witte kinderen... Het bleek om een delicatesse te gaan met een heel kort seizoen, zijn kabeljauw sperma. Rauw ziet het er een beetje als de binnenkant van kalfszwezerik uit. Het wordt op drie klassieke manieren bereid, gepocheerd met ponzu, als tempura met yuzu kosho en gegrild op sushi rijst. Het bleek heel delicaat van smaak te zijn, met een romigheid dat een beetje aan tofu doet denken. Er zit een duidelijk hint van de oceaan in, oceaan in melk.
“
Natural Harvest, a collection of semen based recipes ”
Ik ben wel gewoon niet alledaagse dingen te eten maar het eten van sperma bleef toch op een of andere manier hangen. Maar dit veranderde volledig toen ik Natural Harvest, a collection of semen based recipes in mijn handen kreeg. Er heerst hiel veel taboe en stilte rond dit baanbrekend kookboek van Paul Photenhauer, maar wanneer hij Semenology, The Semen Bartender`s handbook uitbracht in 2013, was iedereen plots overtuigd dat het eerste boek niet ging over een misplaatste grap uit de porno-industrie maar om een serieus werk waarbij diepe gedachten en research achter zit.
“
Waarom is het ok dat sperma in de slaapkamer wordt gegeten maar dat het daarbuiten een gigantisch taboe is? ”
Photenhauer is geen freak, organiseert geen feestjes in dark rooms maar is een heel rationeel persoon die zachtjesaan de veertig jaar nadert. Een van zijn externe inspiraties is het boek uit 1979 van Calvin Schwabe, Unmentionable Cuisine, dat eigenlijk het startschot was van de revival om ingewanden te eten in de VS. Hij stelde zich de terechte vraag waarom het ok was dat sperma in de slaapkamer werd gegeten maar dat het daarbuiten een gigantische taboe was. Hij begon te experimenteren met zijn eigen productie en dat van zijn partner en ze zagen het aanvankelijk als een soort van verlengstuk van hun seksleven. Inderdaad sperma wordt iets vies als we het uit de seksuele context nemen, en voor velen is het zelfs in de seksuele context een fragiele lijn tussen vies en intimiteit. Photenhauer begrijpt wel dat het voor velen een vreemde gedachte is maar wil met dit ernstig werk toch enige vreemde cultureel bepaalde restricties aankaarten. Waarom eten we bacteriën, organen van vogels en varkens, klieren van runderen, hersenen enz maar geen sperma? Het toont aan hoe willekeurig we dingen om te eten af of goedkeuren. Hij weet uiteraard ook wel dat het in een taboesfeer zit, maar dat is net de bedoeling om het bespreekbaar te maken en op de agenda te zetten.
“
Foodporn ”
Waarom spreken we over foodporn en over culinaire orgasmes terwijl heel veel mensen huiveren bij de Macho Mojito, waarbij het resultaat van een orgasme over je ijsblokjes heen drizzled. Als metafoor kan dit cocktailrecept tellen .... Het toont aan hoe fake de seksualisering van eten wel is, puriteins ongemak wordt verward met echte openheid van geest. een blinkende pizza onder de vorm van wat pixels is dus niet echt foodporn. Dus wil Photenhauer daar verandering in brengen. Sperma is heel erg voedzaam, heeft een bijzondere textuur, en heeft een complex smaakpatroon. Het is goedkoop om te produceren en is bijna overal beschikbaar. Ondanks al deze eigenschappen, wordt het toch niet als volwaardig voedsel ingrediënt beschouwd.
Na het succes van zijn twee boeken is hij begonnen aan de research voor een boek over desserten op spermabasis, maar gezien de natuurlijke zeldzaamheid van het product gaat de research redelijk traag. Voor dit boek heeft hij namelijk een beroep gedaan op de publieke creativiteit. Hij heeft namelijk openlijk suggesties gevraagd aan het grote publiek. Zoals het er nu naar uitziet gaan sommige ingestuurde recepten het boek ook echt halen. Nieuw is hier dat de recepten uit de taboesfeer gehaald worden omdat de mensen het plezier ontdekken om er zelf mee te experimenteren. De sperma meringue is blijkbaar een topper.
Vele mensen zien dit als een hoax, maar voor Photenhauer is zijn missie alvast bittere ernst ...
Wordt vervolgd!
